Sittard-Geleen

Op zaterdag 12 februari is de SP Sittard-Geleen op pad gegaan om een praatje te maken met de bewoners van de Jan Steenstraat te Sittard. De bewoners van deze en omliggende straten hebben te maken met een groeiende leegstand in hun buurt. Waar die leegstand precies vandaan komt? Onder de bewoners was vandaag niemand die het precies wist…

Meteen bij aankomst treffen we een bewoner die we nog kennen van onze eerdere acties in Stadbroek. “Hé, zijn jullie er weer?” roept hij. Als we hem vragen hoe het gaat in de buurt haalt hij zijn schouders op. D’r staat veel leeg zegt hij. Zijn bovenburen zijn pas vertrokken en tegenover staat ook een en ander leeg. Nee, d’r komen eigenlijk nooit nieuwe huurders. Hij heeft in de buurt gehoord dat er misschien een anti-kraak bedrijf wordt ingezet. Van de gemeente of de woningbouwvereniging hoort hij nooit wat. “Als er iets kapot is dan komen ze het maken. Verder spreek ik ze nooit”, zegt hij.

Het verhaal dat de woningen aan de Jan Steenstraat ‘niet meer aansluiten bij de eisen van de hedendaagse woonconsument’ lijkt voor veel mensen niet op te gaan. “Ik heb bij de woningbouwvereniging moeten smeken of ze me hier een huis wilden geven. Ze zeiden dat er niets vrij was. Onzin natuurlijk: er staan hier wel twintig, dertig huizen leeg. Toch was het een heel gezeur om hier te mogen wonen. En dan zeggen ze dat er geen vraag is. Een kennis van me wil hier ook graag wonen, maar dat mag dus niet van de woningbouwvereniging”, aldus een bewoner die een maand of wat geleden in de Jan Steenstraat is komen wonen.

Op nummer 104 treffen we een slotenmaker. In dit leegstaande pand is vannacht ingebroken. Alle koperen leidingen zijn verdwenen. Een van de omwonenden staat ons te woord. Woninginbraken schijnen volgens haar in deze straat schering en inslag te zijn, zowel in de bewoonde als in de leegstaande panden. “Een poosje terug hebben ze bij mij ingebroken. Een ravage! Zelfs al mijn kleren waren uit de kast getrokken. De woningbouwvereniging heeft mijn kozijn gerepareerd, maar de rest van de schade is voor mijn eigen rekening. Ik ben nu erg bang; er is iemand in mijn huis geweest!”. We lopen even naar de achterkant van haar huis. De kleine tuintjes grenzen aan een grasveld, wat uitkomt op het groengebied langs de Roode Beek. “Inbrekers kunnen hier heel makkelijk weg. In het donker rennen ze hier zo over het grasveldje de bosjes in. Niemand die ze daar vindt”, vertelt ze ons.

Na twee uur verlaten we de Jan Steenstraat. Als we ons uit de rode jassen hebben gehesen en bij Marleen aan de keukentafel koffie drinken, is het verdacht stil. “Het is veel erger dan ik had gedacht”, zegt Hans, die praktisch om de hoek woont. Ook Jeroen, die vroeger op de Jan Steenstraat woonde, is onder de indruk. “Het was vroeger een gezellige straat” zegt hij, “maar nu…”. We zijn het snel eens: we gaan hier heel snel aan de slag!

Wordt vervolgd…