Het recht op de waarheid
Het recht op de waarheid
Het modder smijten over Sporting Limburg is begonnen. Nadat de provincie Limburg op dinsdag 7 april liet blijken dat de nieuwe fusieclub niet kon rekenen op provinciale subsidie, trok de stuurgroep een dag laten de stekker uit Sporting Limburg. Het besluit van de provincie was hier de aanleiding voor. Volgens de leden van de stuurgroep heeft de provincie concrete toezeggingen gedaan voor financiële steun, Commissaris van de Koningin Frissen beweert echter het tegendeel. Maar wie spreek de waarheid?
Spreekt de Commissaris van de Koningin de waarheid? Klopt zijn bewering dat hij geen enkele harde toezegging heeft gedaan aan de stuurgroep Topvoetbal? Spreken woordvoerders Arie de Zeeuw en Sef Vergoossen van de stuurgroep de waarheid als zij voor de camera’s van waarheid als zij voor de camera’s van de landelijke media beweren dat de dag voor de perspresentatie van Sporting Limburg een bijeenkomst heeft plaatsgevonden waarbij Léon Frissen een harde provinciale toezegging doet van 6,5 miljoen euro? Spreekt Olaf van Eijndhoven de waarheid als hij zegt dat Frissen kon rekenen op de meerderheid van de coalitie? Spreken de fractievoorzitters van de coalitiepartijen CDA en PvdA de waarheid als zij ontkennen enig overleg te hebben gevoerd, terwijl coalitiepartner PNL in het onaangekondigde debat in de Statenvergadering het tegendeel laat blijken?
Alle betrokkenen beschikken over een gezond stel hersenen, zou je zeggen, en zouden feiten en fictie moeten kunnen scheiden. Fortuna-directeur Hans Erkens zegt onomwonden dat er harde toezeggingen zijn gedaan door de provincie. Predikt hij de waarheid?
Het gaat hier niet meer om voetbal noch het behoud van twee voetbalclubs met een enorme historische betekenis voor de voormalige mijnstreken. De discussie moet nu gaan over de intrinsieke betekenis van volksvertegenwoordiging, belangenbehartiging en de waardigheid van het ambt van commissaris van de koningin en Statenleden.
Deze hele soap lijkt uit te monden in een worstelpartij tussen de provincie en stuurgroep, coalitie en oppositie. Het houdt niet alleen de gemoederen in Limburg bezig. Na de Sinterklaasaffaire in Echt-Susteren en de bouwfraude van ambtenaren en aannemers ontvouwt zich de zoveelste provinciale rel die landelijk op veel aandacht kan rekenen. De rol die diverse partijen en personen binnen en buiten de provincie in dit proces spelen, is vooralsnog onduidelijk. Elke Limburger is betrokken geraakt bij dit weergaloze schouwspel. Het gaat hier immers om gemeenschapsgeld. Dertig euro per Limburgs huishouden, om precies te zijn. Elke Limburger heeft recht op een verklaring en mag getuige zijn van het zelfreinigend vermogen van haar vertegenwoordigers in de Provinciale Staten.
Transparantie in dit dossier is noodzakelijk om een goed bestuurlijk imago van de provincie te borgen, de imagoschade voor de clubs te beperken en lessen te trekken voor de toekomst.
Maar liefst zes fracties binnen Provinciale Staten, een volksvertegenwoordiging van bijna 43 procent, eist een Statenenquête. Een krappe meerderheid van CDA, PvdA en PNL is tegen deze waarheidsvinding en reiniging. In deze derby is het begrip ‘waarheid’ de bal die aan alle kanten wordt geschopt. Een Statenenquête had het fluitsignaal kunnen zijn om aan deze schimmige schoppartij een einde te maken.
Dit artikel is geschreven door SP Statenlid Daan Prevoo en is op 16-04-2009 verschenen in Dagblad de Limburger.